Obserwacja wielorybów Samana – humbaki

Humbaki

Jest to gatunek walenie mysticete z rodziny Balaenopteridae (rorquale). Jest to jeden z największych finwali, dorosłe osobniki mają długość od 12 do 16 m i wagę około 36 000 kg. Gatunek ma charakterystyczny kształt ciała, z długimi płetwami piersiowymi i sękatą głową. Jest zwierzęciem akrobatycznym, które często wyskakuje na powierzchnię, a następnie uderza w wodę. Samce wydają złożoną piosenkę, która trwa od dziesięciu do dwudziestu minut i jest powtarzana godzinami. Cel śpiewu jest niejasny. Wydaje się jednak, że odgrywa rolę w kryciu.

Występuje we wszystkich oceanach i morzach świata; zazwyczaj migrują do 25 000 km rocznie. Humbaki żywią się tylko latem w regionach polarnych i migrują do wód tropikalnych i subtropikalnych, aby rozmnażać się i rodzić podczas polarnej zimy. W miarę upływu zimy poszczą i utrzymują się z zapasów tłuszczu. Gatunek żywi się głównie krylem i małymi rybami; Ma szeroki repertuar metod karmienia, w tym niezwykłą technikę siatki bąbelkowej.

Podobnie jak inne duże walenie, polowano na humbaki. Z powodu nadmiernych zbiorów jego populacja została zmniejszona o 90% przed wprowadzeniem moratorium w 1966 r. Od tego czasu populacja częściowo się odrodziła; jednak zaplątanie się w narzędzia połowowe, kolizje ze statkami i zanieczyszczenie hałasem nadal budzą niepokój. Szacuje się, że globalna populacja wynosi co najmniej 80 000 osobników. Obecnie jest to jeden z celów obserwacji wielorybów, głównie u wybrzeży Australii, Nowej Zelandii, Ameryki Południowej, Republiki Kolumbii, Kanady, Stanów Zjednoczonych i Republiki Dominikany.

Samana obserwująca wieloryby

SAMANÁ.- Najlepszą okazją do oglądania humbaków jest ten weekend, ponieważ jest to początek sezonu i wciąż jest ich wiele, aby przybyć do wód Samaná.

Sezon obserwacji tych waleni w Samaná został otwarty w minioną środę przez Ministerstwo Środowiska i Zasobów Naturalnych. Ze względu na ciepło jego wód humbaki co roku wracają do Rezerwatów Ssaków Morskich Banco de la Plata i La Navidad, aby kojarzyć się i rozmnażać.

Choć obserwacja humbaków nie jest gwarantowana, podczas zorganizowanej przez Ministerstwo Środowiska wycieczki trwającej ponad dwie godziny (w zeszłą środę) można było podziwiać piękną wystawę kilku z nich. Tysiące tych ssaków odwiedza wody Dominikany, stając się z roku na rok jednym z najbardziej ekscytujących pokazów na wybrzeżu Atlantyku.

Ten sezon humbaków czeka na przybycie ponad 30 000 turystów do Samaná, aby docenić paradę waleni.

Według Ministerstwa Środowiska i Zasobów Naturalnych od stycznia do marca obserwowanie wielorybów napędza gospodarkę obszaru turystycznego.

Umowy i zasady

W celu poszanowania siedlisk humbaków i wspierania wykonywania przepisów ustanowionych w celu ich obserwacji Ministerstwo Środowiska i Zasobów Naturalnych, Ministerstwo Turystyki, Marynarki Wojennej, Urząd Burmistrza Samaná, Centrum ds. Ochrony i Ekorozwoju Zatoki Samaná i jej okolic (CEBSE), Atemar, Fundemar i Stowarzyszenie Armatorów podpisały porozumienie w tym zakresie podczas konferencji prasowej, która odbyła się w siedzibie Rady Miejskiej województwa.

W swoim przemówieniu prezes Fundacji Badań nad Ssakami Morskimi (Fundemar), Idalisa Bonelly de Calventi, zwróciła uwagę, że obserwowanie humbaków to zajęcie przynoszące korzyści społeczności i dobre samopoczucie mieszkańców.

„Służyliśmy jako model w Republice Dominikany do obserwacji wielorybów, produkt unii sił rządowych, prywatnych, akademickich i turystycznych, ponieważ jest to społeczeństwo, które chce chronić zasoby morskie” – stwierdziła.

Ze swojej strony Bautista Rojas Gómez, minister środowiska, wskazał, że teka, którą kieruje, jest zaangażowana w zwiększanie liczby turystów i humbaków „w miejscu, które wydaje się najbardziej sprzyjające reprodukcji ssaków. „.

Stwierdził, że ustawa 64-00 o środowisku i zasobach naturalnych musi być przestrzegana. Podkreślił również odpowiedzialność środowiska za zachowanie gatunków żyjących w terytorialnym i morskim obszarze przybrzeżnym.

Dla Rojasa Gómeza priorytetem jest promowanie i zagwarantowanie wszechstronnego rozwoju turystyki w prowincji Samaná.

„Pokaz wielorybów (humbaków) ma niezwykłą wartość, zwłaszcza w czasie, gdy osiągnęliśmy ochronę tego gatunku i mamy zobowiązanie, aby wróciły one do miejsca, w którym się rozmnażały” – podkreślił.

Rozmiary humbaków

Humbaki mają bardzo długie płetwy piersiowe (do pięciu metrów) i czuciowe guzki na głowie.

Jest niewątpliwie gatunkiem wędrownym w ciągłym zagrożeniu, mimo że od dziesięcioleci podlega ochronie. Humbaki odbywają długą podróż na północ, aby się pożywić, wracając do cieplejszych, lepiej chronionych wód Karaibów (takich jak Samaná), aby mieć młode.

Banco de la Plata i La Navidad Marine Sanctuaries w Samaná to najlepsze miejsce do podziwiania godów humbaków.

Bartolo Garcia Molina

Profil biograficzny:

Urodził się w Esperanza, mieście w północno-zachodniej części Dominikany, w 1952 roku. Przez pierwsze cztery dekady mieszkał w niemal sielankowym wiejskim otoczeniu na obrzeżach Esperanzy. Jego dzieciństwo i młodość upływały między wypasem, uprawą roli i nauką.

Wrażliwość społeczna i optymizm skłoniły go do marzenia o ustroju politycznym, który wybawiłby człowieka z jego duchowych, moralnych i ekonomicznych niedoli, dlatego w czasie studiów I i II stopnia aktywnie uczestniczył w walkach studenckich.

Oprócz edukacji studiował językoznawstwo, literaturę i języki nowożytne.

Profil nauczyciela:

Bartolo García Molina był profesorem licencjackim na Uniwersytecie Autonomicznym Santo Domingo (UASD) w latach 1982-2008 na kierunkach: historia języka, fonetyka i fonologia, teorie językowe i morfoskładnia języka hiszpańskiego. Obecnie jest profesorem teorii dyskursu i dyskursu nauki na kilku stopniach magisterskich na różnych uniwersytetach dominikańskich. Jego bogata kariera pedagogiczna pozwoliła mu wpłynąć na kształcenie kilku pokoleń nauczycieli języka hiszpańskiego na wyższym poziomie. Dziś jego myślenie i praktyka mają duży wpływ na dominikańskie uniwersytety.

Profil zawodowy:

Był dziekanem Wydziału Planowania Katolickiego Uniwersytetu Santo Domingo, dyrektorem Wydziału Planów i Projektów Krajowej Rady Szkolnictwa Wyższego; konsultant Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego, Nauki i Technologii (MESCYT); dyrektor studiów magisterskich z lingwistyki stosowanej w Wyższym Instytucie Kształcenia Nauczycieli im. Salomé Ureña; i koordynator Katedry Lingwistyki na Autonomicznym Uniwersytecie Santo Domingo. Ponadto był dyrektorem kilku studiów magisterskich.