Ποιοι ήταν οι Ταίνος;

Οι Taíno ήταν μια ιθαγενής ομάδα ανθρώπων, που ήταν ένα υποσύνολο Ινδιάνων Arawak. Ζούσαν στην περιοχή της Καραϊβικής στην Κούβα, την Ισπανιόλα (τη σημερινή Δομινικανή Δημοκρατία και την Αϊτή), την Τζαμάικα, το Πουέρτο Ρίκο και τις Μικρές Αντίλλες. Κυρίως μια ειρηνική ομάδα, ήταν οι αυτόχθονες λαοί που συνάντησε ο Χριστόφορος Κολόμβος όταν έφτασε για πρώτη φορά στη Δομινικανή Δημοκρατία. Ζούσαν σε ομάδες που κυμαίνονταν από περίπου 2.000-3.000 άτομα με επικεφαλής έναν ηγέτη, και αριθμούσαν περίπου 3 εκατομμύρια στο τέλος του 15ου αιώνα.^ου αιώνας. Ωστόσο, ουσιαστικά εξαφανίστηκαν μετά την ισπανική κατάκτηση και την εισαγωγή των ασθενειών, της δουλείας και της σφαγής.

Η σημασία του κανό

Οι Taíno ήταν αγρότες και ψαράδες, και τα κανό τους ήταν μερικά από τα πιο πολύτιμα υπάρχοντά τους, για τη μεγάλη ποικιλία χρήσεων τους. Χρησιμοποιούσαν κανό για ψάρεμα, (βαθιά θάλασσα και γλυκό νερό σε λίμνες), εμπόριο, ταξίδια, εξερεύνηση, θαλάσσια σπορ, πόλεμο, τελετές, επιδρομές, επικοινωνία με τοπικά νησιά και καθημερινή μεταφορά.

Επειδή δεν υπήρχε κανένα μεγάλο κυνήγι στα νησιά, οι Ταίνο ήταν επιδέξιοι ψαράδες. Στο ψάρεμα βαθέων υδάτων, έβαζαν ένα μικρότερο ψάρι σε μια πετονιά, στερεωμένο στο κανό, και περίμεναν για ένα μεγαλύτερο ψάρι. Στη συνέχεια, οι ψαράδες βούτηξαν στο νερό για να βοηθήσουν στην ανάκτηση των αλιευμάτων. Οι Taíno ψάρευαν επίσης σε δάση γλυκού νερού ή μαγγρόβια, συλλέγοντας μύδια και στρείδια. Τέλος, ψάρευαν στα ποτάμια, χρησιμοποιώντας δηλητήριο που προέρχονταν από τοπικά φυτά για να αναισθητοποιήσουν τα ψάρια αρκετά ώστε να συλλέγονται. (Το δηλητήριο δεν επηρέασε την φαγησιμότητα του ψαριού.)

Ωστόσο, τα κανό δεν ήταν απλώς αντικείμενα λειτουργίας. Οι Taíno ήταν πολύ περήφανοι για τη διακόσμηση και τον στολισμό τους. Από τα αρχεία που άφησε ο Κολόμβος, γνωρίζουμε ότι τα κανό βάφτηκαν και διακοσμήθηκαν με μέταλλο και έγιναν όμορφα έργα τέχνης. Από πολλές απόψεις, το κανό συμβολίζει τον τρόπο ζωής του Taíno. Στην πραγματικότητα, η λέξη "κανό" προέρχεται από τη γλώσσα Arawak, "καναουα.»

Πώς έφτιαξαν τα κανό;

Το κανό Taíno κατασκευάστηκε από ένα μόνο δέντρο. Έπεσαν τα δέντρα ή τα έκαιγαν στη βάση. μετά, κούφιζαν το κούτσουρο με πέτρινα τσεκούρια και με φωτιά. Αυτή ήταν μια αργή πρόοδος, και πήγαιναν λίγο έξω κατά μήκος της γάστρας μέχρι να φτάσει στο τελικό σχήμα. Ορισμένες αναφορές αναφέρουν ότι τα κανό μπορούσαν να μεταφέρουν έως και 150 άτομα, αλλά το μέσο μεγάλο σκάφος φαίνεται να ήταν περίπου 40-60 άτομα. Ωστόσο, οι Taínos κατασκεύασαν κανό για να χωρούν από ένα άτομο έως 100. Τα μεγάλα κανό χρησιμοποιούνταν για ψάρεμα βαθέων υδάτων και εμπόριο μεταξύ των επιμέρους νησιών, ενώ τα μικρότερα, προσωπικά κανό ήταν για καθημερινή χρήση.

Το μέγεθος των κανό εξαρτιόταν από το μέγεθος του δέντρου, και ως εκ τούτου, δεν ήταν πολύ φαρδιά, αλλά ορισμένες αναφορές αναφέρουν ότι τα κανό θα μπορούσαν να φτάσουν σε μεγέθη έως 100 πόδια και πλάτος 8 πόδια. Οι Ισπανοί θαύμασαν την ταχύτητα και την ευελιξία των σκαφών και ο Κολόμβος παρατήρησε ότι μπορούσαν να ξεπεράσουν μια ισπανική φορτηγίδα, λέγοντας: «Πηγαίνουν με απίστευτη ταχύτητα».

Μέρος της ταχύτητάς τους οφειλόταν στα κουπιά που χρησιμοποιούσαν. Αν και πολύ λίγα στοιχεία έχουν απομείνει στους ιστορικούς και τους αρχαιολόγους, ορισμένα τεχνουργήματα δείχνουν την ποικιλία και τη λειτουργία των κουπιών. Κατά μέσο όρο, είχαν μήκος περίπου 2,5 πόδια και μπορεί να είχαν σκαλιστεί με διακοσμήσεις για να περιγράψουν την ιδιαίτερη κοινωνική θέση του ατόμου. Το σχήμα του κουπιού εξαρτιόταν από τη λειτουργία. Για παράδειγμα, τα κοντά κουπιά χρησιμοποιήθηκαν για σχετικά ακίνητα νερά (όπως τα ρηχά), ενώ τα κουπιά με κοφτερές λεπίδες ήταν για γρήγορες κινήσεις για την επίτευξη της μέγιστης ταχύτητας σε ανοιχτά νερά. Το Taíno κωπηλατούσε από μια γονατιστή θέση στο κανό, κάτι που παρείχε σταθερότητα στο ασταθές ανοιχτό νερό.

Μερικοί μελετητές υποστήριξαν ότι οι Taíno μπορεί να χρησιμοποιούσαν πανιά στα κανό τους, αλλά η πλειοψηφία είναι ότι αυτό είναι απίθανο. Τα πανιά θα ήταν ογκώδη, δημιουργώντας περισσότερο βάρος από το απαραίτητο, ανατρέποντας την ισορροπία του σκάφους. Ως εκ τούτου, οι ιστορικοί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τροφοδοτούνταν με ανθρώπινη δύναμη, μαζί με βοήθεια από τα ρεύματα νερού και ανέμου.